Op dinsdag 15 juni gaat de Internationale Dag tegen Ouderenmis(be)handeling (OMB) opnieuw door. De Wereldgezondheidsorganisatie stelt dat bijna 1 op 6 van de ouderen slachtoffer is van één of andere vorm van geweld. Volgens het Europese AVOW-onderzoek (2010) blijkt dat maar liefst 1 op 3 van de Belgische vrouwen ouder dan 60 jaar aangeeft slachtoffer te zijn van geweld.
OMB wordt nog altijd omsluierd door een taboesfeer: als je er niet over spreekt, bestaat het niet. Er is nog onwetendheid over wat het inhoudt, wat de beste aanpak is en op welke diensten je eventueel een beroep kan doen.
De relatie slachtoffer-pleger is vaak ook een complex gegeven bij de aanpak van OMB. Het is immers een problematiek die zich grotendeels afspeelt achter gesloten deuren, zonder getuigen. Plegers zijn meestal vertrouwenspersonen en familieleden van het slachtoffer - waardoor het vaak lang duurt voor het probleem wordt ontdekt.
Als hulpverlener of buitenstaander ontbreekt vaak de gevoeligheid voor signalen van OMB of het gebrek aan kennis om dit aan te pakken. Ook de schrik om de deur gewezen te worden en het contact te verliezen overheerst nog te vaak. Net zoals handelingsverlegenheid en het gebrek aan effectieve daadkracht om er iets aan te doen of om het bespreekbaar te stellen.
Leidinggevenden onderschatten vaak het voorkomen van OMB, waardoor er weinig aandacht aan besteed wordt. Organisaties vrezen ook mogelijke klachten. Door het ontbreken van een visie op OMB, grijpt men veelal enkel in wanneer zich een crisis voordoet. Het ontbreekt vaak ook aan kennis van hoe andere organisaties met OMB omgaan en hoe men elkaar hierin kan ondersteunen.
